බ්ලොග්කරුවනි, කරුණාකර මේ ගැනත් සිතන්න!

බ්ලොග්කරණය, සයිබර් අවකාශය තුළ තමාගේ 'හඬ' අවදි කිරීමට ප්‍රියකරන බොහෝදෙනාගේ ප්‍රියතම විනෝදාංශයකි. එය අප රට තුළ තවමත් පුළුල් ලෙස ව්‍යාප්තව නැතත් ව්‍යාප්ත වීගෙන එන පෙරමඟ ලකුණු මනාව දක්නට ලැබේ. බ්ලොග් සටහනක් ලිවීම සඳහා කෙනෙකුටම උවමනා ම වන, ආදේශක නොමැති මෙවලම නම් 'වර්ඩ්ප්‍රෙස්' වත් 'බ්ලොගර්' වත් නොව 'භාෂාව'යි. අන්තර්ජාලයේ ප්‍රධානතම භාෂාව ඉංග්‍රීසිය වුවද උපතින් ඉංග්‍රීසි කතා නොකරන රටවල ඉපදුණු අප වැනි බොහෝ දෙනා, ඉංග්‍රීසි දතත්, තවමත් ප්‍රිය කරන්නේ අපේ හුරුපුරුදු මවු භාෂාවෙන් ලිවීමටයි; කියැවීමටයි. එය සිංහලයන් තුළ උපතින්ම පිහිටි ගුණාංගයක් බව විදේශයන්හි සිට ද සිංහල බ්ලොග්කරණයේ යෙදෙන අපේම සහෝදර සහෝදරියන් දෙස බැලීමෙන් මනාව ප්‍රකට වේ.

අද මාගේ අරමුණ සිංහල බ්ලොග්කරණයේ වැදගත්කම ගැන කීමටවත්, එය අගය කිරීමටවත් නොව සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන්නන් තුළ භාෂාව පිළිබඳ යම් හැඟීමක් ඇතිකිරීමයි. මීට හේතුව නම් ඇතැම් බ්ලොග්කරුවන් භාෂාව කෙරෙහි දක්වන දැඩි නොසැලකිල්ලයි. (මෙය අදාළ වන්නේ සුලු පිරිසකට බව සැලකුව මනාය). ඇතැමුන් බ්ලොග් සටහන් ලියන්නේ සිංහල භාෂාවේ භාෂා රීති පිළිබඳ අබමල් රේණුවක හෝ අවබෝධයෙන් නොවන බව එම බ්ලොග් කියවීමෙන් මනාව පැහැදිලි වේ. මා හට අදත් එවන් බ්ලොගයක් හමුවූ අතර කලින් ද එවන් සටහන් කිහිපයක්ම කියවා ඇත. මුලින්ම එම පුද්ගලයාට ඒ බව දන්වා සිටීමට සිතුනත් ඔහු අධෛර්යයට පත්වීමට හෝ වැරදි වැටහීමක් ඇතිකරගැනීමට ඉඩ තිබූ නිසා එසේ නොකියා පොදුවේ කීම යෝග්‍ය යැයි මම අදහස් කළෙමි.

මෙහිදී මතුකළ යුතු එකම කරුණ නම් බ්ලොගයක් ලිවීමට ඔබ භාෂා විශාරදයෙකු වීමට අවශ්‍ය නොවන බව ය. කළ යුත්තේ පාඨකයාට එය කියවිය හැකි පරිදි ලිවීම පමණි. මෙම සටහන ලියන මා ද සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියට පසු සිංහල උගෙන නොමැත. එබැවින් මාගේ සටහන් කියවූ විට ද වැරදි සොයාගත හැකි අතර එවන් දෑ මටම හමුවී ද ඇත. නමුත් සමස්තයක් වශයෙන් ඒවා කියවිය නොහැකි තත්වයේ නැතැයි මම උපකල්පනය කරමි.

පාඨකයාට 'කියවිය හැකි පරිදි' ලිවීමට නම් ලේඛකයා භාෂා රීති, ව්‍යාකරණ හා අක්ෂර වින්‍යාසය ගැන මඳක් හෝ අවධානය යොමු කළ යුතුය. කියවන්නාට අමු අමුවේ පෙනෙන වැරදි බහුලව ඇති විට කොතරම් වැදගත් ලිපියක් වුවද කියවීමට සිත් නොදේ. සිංහල, තරමක් සංකීර්ණ භාෂාවක් වී ඇත්තේ එහි ලේඛණ ව්‍යවහාරය හා සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරය යනුවෙන් භාවිතයන් දෙකක් ඇති බැවිනි. බ්ලොගයක් ලිවීමේදී මෙම රීති දෙකම භාවිත කළ හැක. සෑම විටම ලේඛන ව්‍යවහාරය භාවිතා කිරීම සුදුසු නොවන්නේ එවිට සටහන පාඨකයාට නීරස වීමට ඉඩකඩ ඇති බැවිනි. පාඨකයාට වඩාත් සමීප ස්වභාවයක් ගන්නා බැවින්, එතරම් ගැඹුරු නොවන ලිපියක් (උදා: චිත්‍රපට විචාරයක් හෝ පෞද්ගලික අත්දැකීමක් වැනි යමක්) සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයෙන් ලිවීම උචිත වේ. නමුත් එහිදී ද භාෂා රීති ගැන සැලකිළිමත් වීම අවශ්‍ය ය. පළමුව කී, අමු අමුවේ භාෂාව වරදවා භාවිත කරන කිහිප දෙනා අමතක කරන කරුණ නම් භාෂා රීති උල්ලංඝණය නොකර සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයෙන් ලිපියක් ලිවිය හැකි බවයි. උක්ත ආඛ්‍යාත පද අතර සරල සම්බන්ධය ගැන සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයෙන් ලිපිය ලිවීමේදී ද සැලකිළිමත් විය හැකි නම් මේ ගැටලුව මතු නොවේ. එහි වරද තේරුම් ගැනීමට නම් ඔබ ලියූ ලිපිය මුල සිට සිතෙන් කියවාගෙන යා යුතුය. එවිට එහි නොගැළපෙන තැන් ඉතාම පහසුවෙන් හඳුනාගත හැකිය.

අනෙක් වරද නම් අක්ෂර වින්‍යාසයයි. අවම වශයෙන් අවුරුදු 11ක් සිංහල භාෂාව ඉගෙනගත් ඔබේ නෙතට "ලමයා" යන වදන අප්‍රියජනක විය යුතුය. සමහර විට වැරැද්ද කොතැනදැයි හරියටම හඳුනාගැනීම අපහසු වුවද කොතැනක හෝ වරදක් ඇති බව තේරුම් ගැනීමට ඔබේ නෙතට හැකියාව ඇත.

නමුත් මේ සරල දේ ගැන අවධානය යොමු නොකරන බ්ලොග්කරුවන් කිහිප දෙනෙකු තවමත් දැකිය හැක. ඔවුන් තම වැරදි වහ වහා නිවැරදි කරගත යුත්තේ ඔබ සහ අප සහ 'ඔවුන්', විශ්ව පවුලේ සිංහලයට ඇති උරුමය නියෝජනය කරන්නන් වන බැවිනි.