බුදු දහමට එල්ල වන චෝදනාවන් හි ඇත්ත නැත්ත (තෙවන කොටස)

මෙතෙක් සාකච්ඡාවට බඳුන් කළ කරුණු ඉතා දීර්ඝ වූයේ ඒවායේ මතභේදාත්මක අංශ කිහිපයක්ම අන්තර්ගත වූ බැවිනි. නමුත් දැන් බිඳහෙළීමට යන තර්ක කිහිපය එතරම් දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කිරීම අවශ්‍ය නොවෙතැයි මා සිතන්නේ ඒවා බොහෝ දුරට බුදු දහම පිළිබඳ අනවබෝධයෙන් හෝ හිතා මතාම ඊට පහර ගැසීම පිණිස ඉදිරිපත් කළ තර්කයන් වන බැවිනි.

තර්කය 3: බුදු දහමේ එන ප්‍රධාන ඉගැන්වීම් 2කි චතුරාර්ය සත්‍යය හා ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය. චතුරාර්ය සත්‍යයේ එන තෙවන කරුණ නම් දුකින් මිදෙන මඟ තණ්හාව දුරු කිරීම යන්නයි. සිව්වන සත්‍යය වන්නේ දුක දුරු කිරීමට මඟ ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය යන්නයි. නමුත් එය අනුගමනය කිරීමට නම් එම මාර්ගය පිළිබඳ ආශාවක්/තණ්හාවක් ඇතිකරගත යුතු වේ. එබැවින් එම තර්කය තුළ ම බුදු දහමේ ප්‍රධානම ඉගැන්වීම වන චතුරාර්ය සත්‍යයේ වලංගු භාවය බිඳවැටේ. මන්ද මෙම කරුණු දෙක ස්ව-ප්‍රතිවිරුද්ධ (Self-Contradictory) වන නිසා ය. (මෙම තර්කය නගා තිබුණේ Dr. Zakir Naik නැමැත්තෙකු විසින් වෙනත් වෙබ් අඩවියක ය)

මගේ පිළිතුර: මෙය දුටු විට මා තුළ ද විස්මයක් හටගත්තේ බුදුදහමේ ගැඹුරුම සංකල්ප දෙකක් මෙසේ අභියෝගයට ලක්කර තිබුණු බැවිනි. ඇත්ත වශයෙන් ම කිවහොත් බොහෝ බෞද්ධයන් පවා බුදු දහමේ එන මෙම සංකල්ප ගැන සිතීමට නොවෙහෙසෙනුයේ ඒවායේ ගැඹුරු බව නිසාවෙනි. එවන් තත්ත්වයක් තුළ අන්‍යාගමිකයෙකු මේවා හදාරා (කුහක අදහසකින් හෝ) ගැටලුවක් මතුකිරීමට කටයුතු කිරීම ගැන මගේ ප්‍රසාදය හිමි වේ.

බැලූ බැල්මට ඉතා බලවත් ස්වභාවයක් ගත්ත ද මෙය කරුණු වටහාගැනීමේ දුර්වලතාවය මත නැගුණු ගැටලුවක් බව මම මුලින්ම සඳහන් කරමි. මුලින්ම ආර්ය චතුරාර්ය සත්‍යය හා ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය යනු මොනවාදැයි සලකා බැලීම වටී. චතුරාර්ය සත්‍යය යනු,

1. දුක්ඛ ආර්ය සත්‍යය: මෙලොව පවතින සෑම දෙයක් ම දුක් ය. කුමක් සැපදායකයි යැයි සිතුව ද එයත් අවසානයේ දුකක් ම පමණි. 'දුක' යන්න මෙතරම් වැදගත් කරුණක් වන්නේ 'දුක' කියා යමක් ඇතැයි ඇතැමුන් නොදන්නා බැවිනි. තවත් ඇතැමුන් සිතා සිටින්නේ "ජීවිතය එක් වෙලාවකට සැපයි; තව වෙලාවකට දුකයි" කියාය. අති බහුතරයක් වූ බෞද්ධ අබෞද්ධ ජනයා සිතා සිටින්නේ මෙලෙස ය. මෙයත් මිථ්‍යාවකි. සැපයි කියා සිතන හැම දේම ද ගැඹුරින් විමසා බලන කල දුක් ම බව පෙනේ. මෙම උතුම් වූ සත්‍යය නියමාකාරයෙන් හඳුනා නොගන්නා තාක් බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කළ ගැඹුරු ධර්මයෙන් ඇති කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් නැත.
   
2. දුක්ඛ සමුදය ආර්ය සත්‍යය: දුකට හේතුව තණ්හාවයි. බෞද්ධයන්ට මෙය සරල කරුණක් ලෙස පෙනුණ ද සැබැවින්ම එසේ නැත. බුදු දහම හැර වෙනත් කිසිදු දහමක දුකට හේතුව තණ්හාව බව ඉගැන්වෙන්නේ නැති අතර ඔවුන් සෑම දුකකටම හේතුව ලෙස කියන්නේ 'දෙවියන්ගේ කැමැත්ත', නැතහොත් 'තමා කළ පවුකම්' කියා ය. නමුත් බුදු දහමට අනුව දුක යනු කරුණු 12කින් සමන්විත චක්‍රයක ප්‍රතිඵලයකි. එම චක්‍රය හැඳින්වෙන්නේ පටිච්චසමුප්පාදය කියා ය. දුක ඇතිකරවන ගාමක බලවේගය නම් තෘෂ්ණාවයි. පටිච්චසමුප්පාදය:

   ඉංග්‍රීසි පාඨ	සංස්කෘත පාඨ
   With Ignorance as condition, Mental Formations arise	අවිද්‍යා පච්ච සංඛාර
   With Mental Formations as condition, Consciousness arises	සංඛාර පච්ච විඤ්ඤාණ
   With Consciousness as condition, Name and Form arise	විඤ්ඤාණ පච්ච නාමරූප
   With Name & Form as condition, Sense Gates arise	නාමරූප පච්ච සළායතන
   With Sense Gates as condition, Contact arises	සළායතන පච්ච ඵස්ස (ස්පර්ෂ)
   With Contact as condition, Feeling arises	ඵස්ස (ස්පර්ෂ) පච්ච වේදනා
   With Feeling as condition, Craving arises	වේදනා පච්ච තෘෂ්ණා
   With Craving as condition, Clinging arises	තෘෂ්ණා පච්ච උපාදාන
   With Clinging as condition, Becoming arises	උපාදාන පච්ච භව
   With Becoming as a condition, Birth arises	භව පච්ච ජාති
   With Birth as condition, Aging and Dying arise	ජාති පච්ච ජරාමරණ

3. දුක්ඛ නිරෝධ ආර්ය සත්‍යය: දුක නැතිකිරීමට මාර්ගයක් ඇත. එය අනුගමනය කිරීමේ වැදගත්කම මින් පහදා දේ.
4. දුක්ඛ නිරෝධ ගාමිණී පටිපදා ආර්ය සත්‍යය: දුක නැතිකිරීමට මඟ ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය බව මින් පැහැදිලි කර දේ. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය නම්,

• සම්මා දිට්ථි (නිවැරදි දෘෂ්ටිය)
  
• සම්මා සංකප්ප (නිවැරදි කල්පනාව)
  
• සම්මා වාචා (නිවැරදි වචනය)
  
• සම්මා කම්මන්ත (නිවැරදි ක්‍රියාව)
  
• සම්මා ආජීව (නිවැරදිව ජීවත් වීම) සම්මා වායාම (නිවැරදි උත්සාහය)
  
• සම්මා සති (නිවැරදි සිහිය)
  
• සම්මා සමාධි (නිවැරදි සමාධිය - නිවැරදි ලෙස ප්‍රතිපදාව පිරීම)
  

මෙය කියවූ විට ඔබට එක් කරුණක් වැටහිය යුතු ය. එනම් මෙම ප්‍රතිපත්තිය ආශාවෙන් පුරණවා ය යන්න අර්ථ විරහිත බවයි. මෙම කරුණු සියල්ල අවශ්‍ය වන්නේ තෘෂ්ණාව දුරු කිරීමට ය. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය යනු තෘෂ්ණාව දුරු කිරීමට ඇති එකම මාර්ගය වන අතර තෘෂ්ණාව ප්‍රහාණය කිරීමට පුරණ මාර්ගය තෘෂ්ණාවෙන් පිරිය යුතුය යැයි කියන්නා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් ම තකතිරුවෙකි (Dumbass). එය හරියට සතුන් මැරීමෙන් වැළකීම මහත් ආශාවෙන් කළ යුතු යැයි කීම වැනි ය. මන්ද යත් සතුන් මැරීමට මිස මැරීමෙන් වැළකීමට කිසිවෙකුත් ආශාවක් ඇතිකර නොගන්නා බැවිනි. සතුන් මැරීමෙන් වැළකීම යනු පුද්ගලයාගේ චිත්ත අභ්‍යන්තරය තුළ හටගන්නා ප්‍රතිපත්තියකි. ප්‍රතිපත්තියක් පිරීම යනු ප්‍රතිපත්තියකට අනුව ජීවත් වීමයි. ඒ අනුව සතුන් නොමරා සිටීම ප්‍රතිපත්තියක් වන අතර ආර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයට අනුව ජීවත් වීම ද ප්‍රතිපත්තියකි.

තර්කය 4: බෞද්ධයෝ අජීවී බුද්ධ ප්‍රතිමාවකට වැඳ ඉන් පිහිටක් බලාපොරොත්තු වෙති.

මගේ පිළිතුර: සම්පූර්ණ වැරදි තර්කයකි. කිසිදු බෞද්ධයෙකු බුද්ධ ප්‍රතිමාවකින් පිහිටක් බලාපොරොත්තු වන්නේ නැත. බෞද්ධයන් බුද්ධ ප්‍රතිමාවට වන්දනාමාන කරන්නේ බුදුරජාණන් වහන්සේට ඇති ගෞරවය ප්‍රකාශ කිරීමක් ලෙස ය. මෙය බුදු දහම හා එහි වත් පිළිවෙත් නොදැනීම නිසා නගන තර්කයකි. (Buddhism is NOT an idolatrous religion).

තර්කය 5: බුදු දහම දේවවාදය ප්‍රතික්ෂේප කරන දහමක් වුවද ඒ තුළ බුදුරජාණන් වහන්සේ පිළිගන්නේ දෙවියෙකු ලෙසයි.

මගේ පිළිතුර: නැවතත් මේ පුද්ගලයා පොට පටලවාගෙන ඇත. බුදු දහමේ කිසිම තැනක බුදුන් වහන්සේ දෙවියෙකුට සමාන කරන්නේ නැත. මේ බව නොදැන අද්නන් ඔක්ටාර් තවත් කරුණක් කියයි. එනම් අල්ලාහ් දෙවියන්ට වෙනත් කිසිවෙකු සමාන කිරීම ඉතා බරපතල පාපයක් වන බවයි. ඔහුට අනුව සියලු බෞද්ධයන් බුදුන් වහන්සේ අදහන්නේ (ඔහු කියන ආකාරයට), අල්ලාහ් දෙවියන් වෙනුවට වන අතර එම නිසා සෑම බෞද්ධයෙකුම මහා පවුකාරයෙකු වේ.

God does not forgive anything being associated with Him, but He forgives whoever He wills for anything other than that. Anyone who associates something with God has committed a terrible crime.
Al-Qur'an 4: 48

ඇෆ්ඝනිස්ථානය, ඉරානය, සෞදි අරාබිය, යේමනය හා සුඩානය යන රටවල දෙවියන්ගේ වචනයක් අවිශ්වාස කිරීම (Apostasy) හෝ බුද්ධ රූපයකට වැඳුම් පිදුම් කිරීම මරණීය දණ්ඩනය හිමිවන වරදකි. දෙවියන් නොඅදහන අන් සියලු දෙනා මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයන් යැයි කුරාණය සඳහන් කරන්නේ මෙලෙස යි.

"Say: 'God is a sufficient witness between me and you'. He knows everything in the heavens and the Earth. Those who believe in falsehood and reject God, they are losers."
Al-Qu'ran 29:52

මීට සමගාමීව කලින් තැනක සඳහන් කළ බුද්ධ ධර්මයේ එන කාලාම සූත්‍රය සසඳා බලන ලෙස මම ඉල්ලා සිටිමි. එමගින් සම්මා සම්බුදු බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙතරම් සාධාරණ, අනුකම්පා සහගත ශාස්තෘන්වහන්සේ නමකදැයි ඔබට වැටහෙනු ඇත.

මේ පිළිබඳව තවත් කරුණු කීම අනවශ්‍ය යැයි සිතේ.

තර්කය 6: බෞද්ධයන් සිතන ආකාරයට වැඩි දුකක් දරා සිටින විට වඩා ඉක්මනින් නිවනට සමීප විය හැක.

මගේ පිළිතුර: මෙවන් ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු දීම කිසිසේත් ඇවැසි නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. මේවා තනිකරම දැනුමේ ඌනතාවය හෝ කුහක භාවය නිසා නගන පැන වේ. බුදුන් වහන්සේ කිසි දිනෙක නිවනට මඟ, වැඩි වැඩියෙන් දුක් දැරීම බව කීවේ නැත. ඒ වෙනුවට උන්වහන්සේ වසර 6ක් දුෂ්කර ක්‍රියා කිරීමෙන් සොයාගත්තේ නිවනට මඟ දුක් විඳීම නොවන අතර මධ්‍යම ප්‍රතිපදාව පමණක් වන බව ය.

මේ ආකාරයේ විශාල විවේචන, චෝදනා සංඛ්‍යාවක් මේ ආකාරයේ වෙබ් පිටු පරිශීලනය කරමින් යන විට හමුවේ. ඒ අතරින් වැදගත් වේ යැයි සිතෙන තර්කයන් කිහිපයක් පමණක් මෙසේ, පිළිතුරු දීම පිණිස මම තෝරාගතිමි. අනෙක් සියල්ලම බුදු දහම පිළිබඳ ඔවුන් දරන පටු ආකල්ප නිසා ඇති වූ ඒවා බව පැහැදිලිව පෙනී යයි. එබැවින් ඒ සියල්ලටම පිළිතුරු දීමට යාම ඔබේත් මගේත් කාලය අපතේ හැරීමක් ලෙස හැඟේ.


- බුදු දහමට එල්ල වන චෝදනාවන් හි ඇත්ත නැත්ත (තෙවන කොටස) සමාප්තයි -

කලින් ලිපිය: බුදු දහමට එල්ල වන චෝදනාවන් හි ඇත්ත නැත්ත (දෙවන කොටස)